Dierbare Vrienden van onze gemeenschap,

In vorige nieuwsbrieven hebben wij al uitgebreid verteld hoe wij uitzagen naar de komst van de relieken van de heilige Theresia van Lisieux. Het is nu geschiedenis geworden. Nee, niet helemaal. Haar aanwezigheid zal, denk ik, altijd in onze kapel blijven. In deze Paasbrief willen wij u graag laten delen in die onvergetelijke dag en nacht.

Het was op het feest van Onze Lieve Vrouw van Lourdes dat wij het voorrecht hebben gehad om in onze kapel de relieken in ons midden te hebben. Allereerst waren er natuurlijk veel voorbereidingen. Alles in de kapel moest tot in de puntjes verzorgd worden: schoonmaken, bloemstukken plaatsen en de versiering gereed maken. Niet alleen op het gebied van werken maar ook in onze geest waren wij er druk mee bezig. Er heerste een opgewonden en opgetogen sfeer daar iedereen op haar manier bezig was met de voorbereiding voor de ontvangst van de relieken van deze bijzondere en veelgeliefde heilige.

Volgens het plan zouden de relieken om 20.30 uur ’s avonds vanuit de grote St. Joris-kerk naar ons toegebracht worden voor een heilige Mis, gevolgd door een nachtwake. Wij waren gewaarschuwd dat de reliekschrijn zeer breed was; dat zelfs in sommige kloosters de deuren te smal waren om de relieken door te laten. Dus gingen wij meteen naar de kapeldeur met de meetlat. Dat hebben wij twee keer gedaan om echt zeker te zijn. Ook was de schrijn ontzettend zwaar en het zou zes flinke mannen nog moeite kosten om die binnen te dragen. Toen woensdagavond aanbrak, was alles gereed en wij gingen voor een kleine twee uur naar bed, maar er was geen sprake van slapen. De portierster ging in de spreekkamer in een slaapzak slapen om sneller de deurbel te kunnen beantwoorden. Maar wat gebeurde er? De relieken kwamen een half uur vroeger aan dan verwacht werd. De kosteres moest dragers in de kapel zoeken om de relieken binnen te dragen. Toen zij uiteindelijk allemaal in toga aangekleed waren, kwamen de echte dragers aan de deur om hun rechten op te eisen. Je moet het je voorstellen. Met heel veel tact moest de kosteres de superplies verwisselen van de ene naar de andere....Maar dat heeft zij gedaan.

Aan onze kant wachtten wij met veel spanning in het zijkoor. Toen wij hoorden dat ze bij de ingang van de kapel gereed stonden, begonnen wij het Te Deum Laudamus te zingen , terwijl wij de torenklok en alle andere kleine handbelletjes - een stuk of tien- aan het luiden waren. Zo werden de relieken van de heilige Theresia feestelijk ontvangen. Op een groot tapijt precies voor het altaar werd de schrijn neergezet, opdat de mensen in de kapel en ook wij in het zijkoor deze goed konden zien. Voor allen was het een bewogen moment en één waar wij zo lang naar hadden uitgezien; onze droom was werkelijkheid geworden.

De heilige Mis werd toen door Pastoor Seidel en Pastoor Ouwen geconcelebreerd. Heel plechtig en toch ook heel eenvoudig, want eenvoud was het kenmerk van deze heilige. Daarna was er gelegenheid voor de bezoekers van onze kapel om achter te blijven en bij de relieken te waken. Om 24.00 uur begonnen wij ons nachtkoorgebed met daarna de nachtwake bij de heilige. De heilige was geen moment alleen, vanaf de tijd van haar aankomst tot de tijd van haar vertrek de volgende middag om vier uur. Wij hebben natuurlijk van deze bijzondere gelegenheid gebruik gemaakt om zoveel mogelijk bij de relieken aanwezig te zijn. Er waren ook mensen die in de buitenkapel de hele nacht waakten. ‘s Morgens werd er een heilige Mis opgedragen door Vicaris Schröder samen met vier andere priesters en met een boeiende preek over Theresia. Men kon een speld horen vallen.

De hele dag werd de kapel druk bezocht door mensen, jong en oud. Wat zo indrukwekkend was, was het feit dat er zoveel mensen aanwezig waren en er toch een eerbiedige stilte heerste. De hele dag door, met allen die kwamen en weer vertrokken, die heen en weer liepen, heerste die eerbiedige stilte en zelfs zou men kunnen spreken van een boeiende stilte. Het was een stilte die door alles heen drong en ze lag als een geur van wierook over ons allen heen, letterlijk en figuurlijk. Het was een stilte van bewon-dering en dankbaarheid. De hele nacht en de hele dag was er een komen en gaan van gelovigen. Dat de heilige Theresia zeer geliefd was bij allen is merkbaar, en voor ons achter de tralies zelfs voelbaar. Wij hadden een mandje naast de schrijn gezet om er gebeds-intenties in te deponeren en dat mandje was snel vol en het werd vele keren geledigd.

12.00 uur ’s middags deden wij de kapeldeuren dicht voor een kwartiertje en zo mochten wij ook zelf van dichtbij bidden en de schrijn bekijken en aanraken. Knielend naast de heilige relieken baden wij in het bijzonder voor u en voor uw dierbaren en al de intenties die u aan ons hebt toevertrouwd.

Om 14.00 uur zongen wij de Vespers met lof van de Allerheiligste, onder leiding van diaken Lee, samen met alle aanwezigen. Prachtig die hele kapel vol mensen! Toen was de tijd aangebroken dat de relieken weer opgehaald zouden worden. Vanaf het traliehek keken wij allemaal toe hoe de stoet met de relieken plechtig vertrok, weer begeleid door klokgelui en belgerinkel. Ze was gekomen en nu was ze vertrokken. Heel even was de heilige Theresia werkelijk tastbaar in ons midden. Die herinnering zal sommige mensen ongetwijfeld hun leven lang met intense dankbaarheid bijblijven en hun geloof ondersteunen en hun harten verwarmen:

Ze was er....

Ze is er nog....

Wij wensen u een zegenrijke Pasen toe. Wees ervan overtuigd dat u onderdeel bent van onze dagelijkse gebeden en offers. Vooral zullen wij aan u denken tijdens het Triduum Sacrum. Wij danken u voor uw vriendschap en uw steun aan ons kloosterleven.

TERUG